Ο φόβος ως φυσική και ισόρροπη αντίδραση σε κάποια απειλή, συχνά αποδεικνύεται σωτήριος, ως κίνητρο για δράση προς αντιμετώπιση των αιτίων που ευλόγως τον προκαλούν, μην εμποδίζοντας την αναγκαία κρίση και απόφαση.

Αντίθετος προς τον έλλογο φόβο είναι ο αναίτιος ή δυσανάλογης έντασης προς τα αληθινά ή επινοημένα αίτιά του, ο αόριστος φόβος, που εξελίσσεται από την μορφή του άγχους σε τρόμο και πανικό, διασπειρόμενο ανεξέλεγκτα ως καθολική, παγκόσμια ψύχωση. Πρόκειται για μία Νεοταξική, μεθοδικά καλλιεργούμενη εγκατάσταση, που παραλύει την ψυχοδιανοητικη σφαίρα των ανθρώπων, καθιστώντας τους ανίκανους να αντισταθούν στις επιδιώξεις των Παγκοσμιοποιητών για κυριαρχία δια της ολικής χειραγωγήσεως, που έως τώρα ουδέποτε επετεύχθη, ιδίως στα Έθνη με εμπειρία Ελευθερίας.

Στη ΝΤΠ, προηγείται της εξαπολύσεως του τρόμου ο εκμαυλισμός και η αλλοτρίωση προσώπων και κοινωνιών. Έτσι, ο πανικός καταλαμβάνει κενές ή αλλοιωμένες ψυχές.

Άραγε, αυτός ο με ποικίλες μορφές βίας, απροκάλυπτης ή μεταμφιεσμένης, εγκαθιστάμενος φόβος είναι ακατανίκητος; Απαντούμε:

ΟΧΙ. Ακριβώς επειδή είναι ένα κατασκεύασμα της Κυβερνητικής. Δεν ανήκει στην ανθρώπινη φύση, δεν αναγνωρίζεται από την ανθρώπινη Ιστορία. Μπορεί και πρέπει να καταπολεμηθεί με τρόπους που αναφύονται από την ανθρώπινη αυθεντία.