Ένα διαρκές αρχαιολογικό και ιστορικό αίνιγμα που χάνεται στ αβάθη σχεδόν 24αιώνων (από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323πΧ) αποτελεί η (μη)ανακάλυψη του τάφου του ξακουστου Μακεδόνα στρατηλάτη/κατακτητή. Ειδικοί επιστήμονες (αρχαιολόγοι, ιστορικοί, ανθρωπολόγοι κ.ο.κ.)αλλά και διάφοροι "ειδήμονες" ερίζουν για το πού τάφηκε τελικά, ενώ καταά καιρούς γίνονται βαρύγδουπες ανακοινώσεις/δημοσιεύσεις, προκαλώντας πάραυτα έντολνο αντίλογο και αντιπαραθέσεις επιχειρημάτων (λιγότερο ή περισσότερο τεκμηριωμένων από τον συνδυασμό γραπτών ιστορικών πηγών με τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάντης, τη χρονολόγηση και ταυτοποίηση τους).Μάλιστα ενίοτε οι διάφορες θεωρίες που αναπτύσσονται εμπεριέχουν και στοιχεία μιστορηματικού τύπου ή ακόμη χαρακτηριστικά συνωμοσιολογίας... Όπως και να `χει, βασικά σε πέντε τόπους εχει εστιαστεί η πολυθρύλητη αναζήτηση του τάφου του Μ.Αλεξάνδρου, είτε ως σταθερού ταφικού μνημείου είτε ως μνημείου ... επαναταφής. Προφανώς, εδραιωμένη/πλήρως τεκμηριωμένη τοποθέτηση δεν υπάρχει, ωστόσο τρεις είναι οι κατά τεκμήριο ισχυρότερες εδχές γι ατον τόπο όπου (μπορεί να) βρίσκεται η σορός του Μ. Αλεξάνδρου: Αλεξάνδρεια, Βεργίνα και Βενετία (οι έτερες δύο - όαση Σίβα στην Αίγυπτο και τυμβος Καστά στην Αμφίπολη- έχουν αποκλειστέι ουσιαστικά από το σύνολο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας). Εφόσον, όμως το ερώτημα "που βρίσκεται ο (χαμένος) τάφος του Μεγαλέξανδρου;" αιώνες τώρα δεν εχει απαντηθεί εν τοις πράγμασι, ίσως θα ταίριαζε μια επανατοποθέτηση του ερωτήματος της γοργόνας: "Ζει, ως νεκρό σώμα, ο βασιλιάς Αλέξανδρος;"