[Αναμνήσεις από το οδυνηρό μέλλον].

Ο ισχνός μύθος της "προόδου" συρρικνώνεται όλο και πιο πολύ καθώς πολλά μηνύματα απ` όλο τον πλανήτη μας συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον συνεχώς υποβαθμίζεται. Η περίπτωση της Βενετίας λειτουργεί ως υπερ-σύμπτωμα μιας γενικότερης πολιτισμικής καθίζησης. Ζώντας στην Γαληνότατη είχα καταληφθεί από την απειλητική εικόνα της βυθισμένης πόλης και προσπάθησα να την φωτογραφήσω στον υγρό τάφο της και ταυτόχρονα να καταγράψω συναισθήματα, φαντασιώσεις και σκέψεις εν όψει της πιθανής καταστροφής. Σ` αυτήν την κρίσιμη καμπή του διεθνοποιημένου κόσμου μας, το βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί και ως υβριδική ελεγεία (κείμενο και φωτογραφίες) για την επικείμενη (?) απώλεια ενός από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας και ως προανάκρουσμα για την ευάλωτη τύχη της οικουμένης.

Παράλληλα το υλικό του βιβλίου (φωτογραφίες και κείμενο) σε μια ιδιότυπη γραφιστική εκδοχή στοχεύει να εγκαταστήσει έναν διάλογο ανάμεσα στη γραφή και την φωτογραφική εικόνα, δηλαδή να εξερευνήσει τις εκφραστικές συμπλέξεις και τους αμοιβαίους αποκλεισμούς τους. Μ΄αυτόν τον τρόπο το βιβλίο αποτίνει τιμή στην καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική κληρονομία της πόλης των Δόγηδων και την ίδια στιγμή φιλοδοξεί να αγγίξει τα μεγάλα της πολιτιστικής πορείας στο παρόν και κυρίως στο μέλλον - χωρίς ωστόσο να αγνοεί τα όρια κάθε στοχαστικού και καλλιτεχνικού εγχειρήματος.

(Φωτογραφίες και κείμενα έχουν διαμορφωθεί σε δυο δίμηνες παραμονές [Residences] στο Ίδρυμα: Emily Harvey Foundation της Βενετίας).