Στο νέο του πό­νη­μα ο Σπυ­ρί­δων Σφέ­τας, βα­σι­ζό­με­νος κυ­ρί­ως σε ελ­λη­νι­κές και γερ­μα­νι­κές αρ­χει­α­κές πη­γές, θί­γει όψεις της βουλ­γα­ρι­κής κα­το­χής στην Ανα­το­λι­κή Μα­κε­δο­νία κα­τά την πε­ρί­ο­δο 1916- 1918, ένα θέ­μα που δεν έχει επαρ­κώς με­λε­τη­θεί. Οι στό­χοι της βουλ­γα­ρι­κής πο­λι­τι­κής ήταν η εξό­ντω­ση του ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού είτε με θά­να­το εξ ασι­τί­ας, είτε δια των βί­αι­ων εκτο­πι­σμών στη Βουλ­γα­ρία, κυ­ρί­ως του άρ­ρε­νος πλη­θυ­σμού, είτε δια του πλή­ρους εκ­βουλ­γα­ρι­σμού των ενα­πο­μει­νά­ντων. Η Βουλ­γα­ρία ήθε­λε να δη­μι­ουρ­γή­σει μια βά­ση για την προ­σάρ­τη­ση της Ανα­το­λι­κής Μα­κε­δο­νί­ας (η Δυ­τι­κή Θρά­κη τό­τε, 1913-1919, ανή­κε στη Βουλ­γα­ρία), επι­κα­λού­με­νη τη βουλ­γα­ρι­κή πλη­θυ­σμι­α­κή υπε­ρο­χή και ισχυ­ρι­ζό­με­νη ότι η Ανα­το­λι­κή Μα­κε­δο­νία και η Δυ­τι­κή Θρά­κη απο­τε­λούν μια φυ­σι­κή και οικο­νο­μι­κή ενό­τη­τα με το Πα­λαιό Βα­σί­λειο της Βουλ­γα­ρί­ας.