Ο Τύραννος Μπαντέρας θεωρείται το πλέον καινοτόμο μυθιστόρημα γραμμένο στα ισπανικά το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα. Αναμφίβολα, άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο λογοτεχνικό είδος, που θα ονομάζαμε «νουβέλα του δικτάτορα», και το οποίο βρήκε άξιους συνεχιστές με αντίστοιχα έργα των Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας, Αουγούστο Ρόα Μπάστος και Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Το μυθιστόρημα ήταν το αγαπημένο του συγγραφέα, πρωτοεκδόθηκε το 1926 και δεν ήταν δυνατό να περάσει απαρατήρητο εκείνη την εποχή στην Ισπανία, όπου κυβερνά ο δικτάτορας Primo de Rivera και ο Valle-Inclán ασκεί επί μια τριετία δριμεία κριτική κατά της δικτατορίας.

Ο Τύραννος Μπαντέρας καταδεικνύει με ωμό τρόπο τη βία των δικτατοριών όπου το πάθος για την εξουσία εξαλείφει κάθε ηθικό ενδοιασμό. Ο Σάντος Μπαντέρας είναι ένας δικτάτορας, όπως ακριβώς οι πραγματικοί, που προσποιείται ότι σέβεται τον κοινοβουλευτισμό. Είναι ανηλεής και κτηνώδης όπως όλοι οι δικτάτορες.

Κανείς δεν τον αγαπά, περιστοιχίζεται όχι από φίλους αλλά από κόλακες που τον τρέμουν και ο μόνος δικός του άνθρωπος είναι η τρελή κόρη του.

Τελικά, κερδίζει το πάθος για την εξουσία ή η ανάγκη για ελευθερία σε έναν ανομοιογενή λαό, κατακτημένο, απαξιωμένο και αποπροσανατολισμένο από κάθε πλευρά;