Κάθε τόσο ο Ποιητής κοιτάζει μακριά και προσπαθεί να ορίσει τις επικεφαλίδες της ψυχής του. Διότι από τη στιγμή που η ψυχή του ρευστή απλώνεται στο χαρτί πρέπει να την περιμαζέψει. Τότε της παρέχει το κύρος ιστορικών ή μυθικών προσώπων και ζει ώρες πολλές μαζί τους, τον συνεπαίρνουν και θέλει να τους αποδώσει φόρο τιμής, να μιλήσει για τη μαθητεία του στη δική τους ψυχή και για τα πάθη που τον αφήνουν να νιώσει στα πεπραγμένα τους. Έτσι, εισέρχεται και παραμένει στην οικουμένη ακριβώς με τον τρόπο που θέλει. Τον τρόπο που ονειρεύτηκε θολά μέσα απ’ το φως μιας λάμπας πετρελαίου, μέσα απ’ τη φωνή ενός γονιού με φευγαλέο πλέον πρόσωπο αλλά πιστή οσμή, από φωτεινές άηχες εικόνες των ηλικιών του κάτω απ’ τα αστέρια, πάνω σε βουνά, δίπλα σε αδύνατους έρωτες… Καταλαβαίνετε, ακουμπάει τη ρίζα του. Ένας Ανταίος.

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Μαρία Σαββάκη γεννήθηκε   στην Αθήνα. Είναι γιατρός και ψυχογλωσσολόγος. Σπούδασε ιατρική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές της στην Βοστώνη και στο Κέιμπριτζ. Έζησε και εργάστηκε στην Κρήτη. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Από τις εκδόσεις Μελάνι κυκλοφορούν οι  ποιητικές συλλογές της  Ταξίδια με το λύκο μου, 2014, Σε χρόνους δύο, 2015 και Καθρέφτες και άλλα κείμενα, 2017.