Στο παρόν βιβλίο εξετάζονται οι προϋποθέσεις, οι στόχοι και οι δυνατότητες που προκύπτουν από την Κινηματογραφική Εκπαίδευση και συστήνεται η ένταξή της ως αυτόνομου επιστημονικού πεδίου στην παιδαγωγική διαδικασία. Διερευνώνται κριτικά οι προκλήσεις της ενσωμάτωσης του κινηματογράφου στην τυπική εκπαίδευση και προτάσσεται η συνακόλουθη προσέγγιση των ταινιών ως αισθητικών και πολιτισμικών προϊόντων στο πλαίσιο των τεχνών (arts). Προκειμένου να συγκροτηθεί ένα θεωρητικό πλαίσιο για τον λειτουργικό συσχετισμό του κινηματογράφου με την εκπαίδευση, προτείνεται η νοηματοδότηση και η σύνδεση της Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης με τη θεωρία και την ιστορία του κινηματογράφου, τις πολιτισμικές σπουδές, την κριτική θεωρία και την κριτική παιδαγωγική, άλλες παιδαγωγικές θεωρίες και θεωρίες των αναλυτικών προγραμμάτων, καθώς και τις αντιλήψεις που προβάλλονται στο πλαίσιο της Κοινωνιολογίας της παιδικής ηλικίας. Επιχειρείται μια ιστορική αναδρομή αναφορικά με την εισαγωγή του κινηματογράφου στην εκπαίδευση, όπου εντοπίζεται μια σειρά από ζητήματα που διαχρονικά επανέρχονται στην επιστημονική συζήτηση. Παράλληλα, παρουσιάζονται εφαρμοσμένα παραδείγματα εισαγωγής του κινηματογράφου στην εκπαίδευση και γίνεται η αντίστοιχη ανασκόπηση των μελετών και ερευνών, ενώ συζητούνται οι σχετικές αποφάσεις που προσδιορίζουν την εκπαιδευτική πολιτική, ώστε να διερευνηθούν οι λόγοι για τους οποίους η Κινηματογραφική Εκπαίδευση δεν έχει θεσμοθετηθεί καθολικά στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών σε κανένα ευρωπαϊκό κράτος. Επιπλέον, εντοπίζονται οι προοπτικές και οι όροι ενσωμάτωσης της Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης ως αυτόνομου πεδίου στη σημερινή εποχή και στο μέλλον, ενώ σημειώνονται οι αλλαγές που έχουν επέλθει ή βρίσκονται υπό εξέλιξη σε συνάρτηση κυρίως με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τα Νέα Μέσα. Σε αυτά τα συμφραζόμενα εξετάζεται η σχέση του κινηματογραφικού γραμματισμού στον ελλαδικό χώρο με την τυπική και μη τυπική εκπαίδευση και αναδεικνύονται προβλήματα και προοπτικές. Υποστηρίζεται η ανάγκη της επείγουσας εφαρμογής της Κινηματογραφικής Εκπαίδευσης ως καλλιτεχνικού αντικειμένου σε όλους τους μελλοντικούς πολίτες και τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να ανακτηθεί η αισθητική διάσταση στη διδασκαλία των ταινιών.

Βιογραφικό  Συγγραφέα

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Στις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές ασχολήθηκε με τα παιδαγωγικά, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την κινηματογραφική εκπαίδευση και την εκπαίδευση/γραμματισμό στα μέσα. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έχει επιστημονικές δημοσιεύσεις και άρθρα. Το πρώτο του βιβλίο (ως μέλος συγγραφικής ομάδας) ήταν το «Τα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα (Δ.Ε.Π.Π.Σ. – Α.Π.Σ.) και οι Εκπαιδευτικοί». Επίσης, συμμετείχε στην οργάνωση πολυάριθμων εργαστηρίων κινηματογραφικής εκπαίδευσης σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς. Έχει σκηνοθετήσει τρία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με συμμετοχές σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το πάθος του στον ελεύθερο χρόνο είναι η φωτογραφία.