Το 1ο Διεπιστημονικό Συνέδριο εστιάζει το ερευνητικό του ενδιαφέρον στα πορίσματα της νεότερης και της σύγχρονης επιστημονικής συζήτησης, τα οποία δέχονται μεν, ότι πατέρες του Ανθρωπισμού είναι οι αρχαίοι Έλληνες στοχαστές, κατέδειξαν δε, ότι ο Χριστιανισμός έδωσε απύθμενο βάθος και λυτρώνουσα αξία στην έννοια και στην εφαρμογή στην πράξη των αρχών του Ανθρωπισμού. Σκοπός του συνεδρίου είναι αφ’ ενός να προσεγγισθεί, μέσω του εποικοδομητικού διαλόγου των ανθρωπιστικών, κοινωνικών, θετικών και λειτουργικών Επιστημών αλλά και της Τέχνης, το κεντρικό θέμα του σε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις διαστάσεις του. Αφ’ ετέρου, να στρέψει τη μνήμη μας –ευλαβική και ευγνωμονούσα– προς τον Άγιο Νεκτάριο και τον μεγαλουργό φιλάνθρωπο λόγο του: «Ὁ Ἕλλην γνωρίσας τὶς εἶναι καὶ τὶς ὀφείλει νὰ ἀποβῇ, σκοπὸν ἔθετο τὴν ἑαυτοῦ τελείωσιν […] ἡ γνῶσις τοῦ καλοῦ, τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ ἀληθοῦς καὶ ἡ ἔμφυτος πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπη ἀνέπτυξεν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ Ἕλληνος τὸν πόθον τῆς αὐτομεταδόσεως, καὶ ὁ Ἕλλην ἀπέβη διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος […] ἡ θεία αὕτη ἀγάπη ἐγένετο τὸ ἐλατήριον ὅλων τῶν ὁρμῶν του […] καὶ τοιοῦτος διαμορφώθη ὁ ἠθικὸς αὐτοῦ χαρακτήρ. Ὁ τοιοῦτος χαρακτὴρ δὲν ἠδύνατο ἢ νὰ ἐνθουσιασθῆ ἐκ τῶν ἀρχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ».
[από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, της Σπυριδούλας Γρηγ. Κωσταρά]