Πώς συντίθεται μια μυθική αφήγηση και γιατί κυριαρχεί επί άλλων παράλληλων αφηγήσεων; Πώς μπορούν να ερμηνευθούν οι ποικίλες εκδοχές ενός μύθου; Υπάρχει κάποιος πυρήνας ιστορικής αλήθειας στις αντιφατικές παραδόσεις; Ο Σάραπις είναι θεός της Ελλάδας ή της Αιγύπτου, νέος ή αρχαίος, προγονικός ή ξένος;

Οι μύθοι της αρχαιότητας, ακόμα κι όταν τελικά αποκτούσαν γραπτή εκδοχή, απεμπολούσαν συστηματικά το στοιχείο της στατικότητας και συνέχιζαν να αναπτύσσονται, με προσθήκες, αφαιρέσεις και επεξεργασία ορισμένων κλάδων του αφηγηματικού τους κορμού. Η παρούσα μελέτη εστιάζει στα υλικά από τα οποία πλάθεται ένας μύθος και στους τρόπους με τους οποίους αυτά εξυφαίνονται, ώστε να αποτελέσουν πειστικές εξηγητικές εκδοχές της εκάστοτε σύγχρονής τους ιστορικής πραγματικότητας. Ο Σάραπις, ένας θεός που γεννήθηκε στην αυγή των ελληνιστικών χρόνων μαζί με το πτολεμαϊκό βασίλειο, δεν εξετάζεται ως μια ήδη διαμορφωμένη θεϊκή μορφή με ορισμένες ποιότητες και καθορισμένο λατρευτικό τυπικό. Στόχος του βιβλίου είναι να παρουσιαστεί ο τρόπος με τον οποίο σταδιακά συγκροτήθηκε η προσωπικότητα του θεού κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., στα χρόνια δηλαδή που τέθηκαν οι θεολογικές και τελετουργικές βάσεις της λατρείας, προτού κατακλύσει τον ελληνορωμαϊκό κόσμο.

Η Ελένη Φάσσα σπούδασε κλασική φιλολογία και αρχαία ιστορία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Exeter. Το 2011 έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 2019 ολοκλήρωσε τη μεταδιδακτορική της έρευνα σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Η επιστημονική της δραστηριότητα επικεντρώνεται στις λατρείες της ελληνιστικής οικουμένης και στις θρησκευτικές τάσεις και τα πνευματικά ρεύματα της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. Διδάσκει στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου και στο College Year in Athens/ΔΙΚΕΜΕΣ. Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά, συλλογικούς τόμους, στον ελληνικό τύπο και στο διαδίκτυο. Έχει μεταφράσει και σχολιάσει τις επιστολές του Ιουλιανού του Σύρου (Επιστολές στον φιλόσοφο Ιάμβλιχο, Εκδόσεις Στιγμή, 2016).