«Απ’ τα πρώτα λεπτά οι χημικοί νόμοι οδηγούν και διασταυρώνουν. Οι χημικές εκρήξεις θ’ ακολουθούσαν τη Θεώνη σ’ όλη της τη ζωή. Όπως και ο εγωισμός. Αυτός είναι ο πρώτος “εχθρός” της ζωής. Όταν συνάντησε τον Βαγγέλη στα πρώτα έδρανα της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων, θα κατανοούσε πρωτίστως τη φυσική, τη χημεία και ελάχιστα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Όλα και όλοι ενώνονται, όπως και η ομίχλη στο νησάκι, απένατι, που επισκέπτονταν συχνά και “φιλολογούσαν”. Δεν ξεχωρίζεις ούτε στο μέτρο τον άλλον με ομίχλη. Σάμπως τον ξεχωρίζεις χωρίς; Η Θεώνη γοητευόταν από την ομίχλη, έφτιαχνε το τοπίο , του έδινε μια μια άλλη γοητεία. Δεν ήθελε να ξέρει την αλήθεια που πλήγωνε, που αποκαθήλωνε…που τραυμάτιζε…»