H απόφαση της 5.5.2020 του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας (ΟΣΔΓ) (υπόθεση “Weiss”) έθε­σε, εμμέσως πλην σαφώς, υπό αμφισβήτηση την κανονιστική υπε­ροχή του Ευρωπαϊκού Δικαίου, δια της ευθείας αμφισβήτησης της δεσμευτικότητας των αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) έναντι των Εθνικών Δικαστηρίων. Πρέπει να επι­σημανθεί ότι το ΟΣΔΓ είχε «προειδοποιήσει» για την στάση του αυτή, ήδη από το 2016, μέσω της απόφασης «Gauweiler». Το ΔΕΕ έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης εν προκειμένω διότι δέχθηκε –τόσο στην υπόθεση «Gauweiler» όσο και στην υπόθεση «Weiss»– ν’ αποφανθεί επί προδικαστικών ερωτημάτων, που του απηύθυνε το ΟΣΔΓ κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 267 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Και τούτο διότι, κατ’ ουσίαν, το ΟΣΔΓ ζήτησε, απλώς, «γνώμη» του ΔΕΕ, επιφυλασσό­μενο να κρίνει εκείνο τελικώς την ερμηνεία των εν προκειμένω εφαρ­μοζόμενων διατάξεων του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τέτοια φαινόμενα συγκρούσεων, ακόμη και σ’ επίπεδο ερμηνείας και εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Δικαίου, εκ μέρους ανώτατων δικαστηρίων, φέρνουν στο φως την κρίση που διέρχεται η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και, ταυτοχρόνως, την άμεση ανάγκη ειλικρινούς και αποφασι­στικής συνεργασίας όλων των συνειδητοποιημένων Ευρωπαίων για την Ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, στην βάση μιας ομοσπονδιακού τύπου Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και ενός πραγματικού Ευρωπαϊκού Συντάγματος.