«Μια πολύ… επίκαιρη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την οικονομία, τον Αύγουστο του 2012.

— Ο Ανδρέας… ήταν άνθρωπος ο οποίος ήταν ικανός και για το καλό και για το κακό.

— Ο Ντελόρ ήταν μεγάλος άντρας, είχε εξαιρετικές ικανότητες αλλά ήταν Γάλλος και καθολικός και είχε όλα τα ελαττώματα, αλλά και τα προσόντα, του Γάλλου.

— Απολύσεις· και όχι μόνο έκανα απολύσεις, αλλά τις ενέκριναν ο Αν­δρέας και ο Φλωράκης.

— Όταν έγινα το 1964 υπουργός Οικονομικών, είχα 20 τουλάχιστον δι­ευθυντές του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι ήταν επιπέδου ανώ­τερου κατά πολύ από τους αντίστοιχους διευθυντές και υποδιευθυντές των μεγάλων επιχειρήσεων. Δηλαδή, είχαμε δημόσια διοίκηση.

— Το υπουργικό συμβούλιο είναι δύσκολο να το διευθύνεις καμιά φορά, διότι οι υπουργοί πολλές φορές λένε και μπαρούφες ή και μπούρδες.

— Είναι ουσία. Το κοινοβούλιο είναι ουσία, πρέπει να το ξέρεις αυτό.

— Δεν έχουμε ηγεσία… Θέλει κουράγιο να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα.

— Στην πολιτική και στη ζωή το πρόβλημα της εμπιστοσύνης είναι το κυρίαρχο.

— Και οι Γερμανοί, στο τέλος, είναι σοβαρός λαός, όπου ακούγονται όλες οι απόψεις, η δημοκρατία είναι πλήρης και τελικά…, έστω και με καθυστέρηση…, θα κάνουν το σωστό.

— Εγώ δεν φοβόμουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει αυτά που λέει, αλλά φο­βόμουν την ακυβερνησία. Εμένα μου λέγανε από την Αριστερά, οι δικοί τους άνθρωποι, ότι είχανε πάθει πανικό εκείνο το βράδυ και περιμένανε με αγωνία να ακούσουν ότι η Νέα Δημοκρατία ήρθε πρώτη. Και τρέμανε με τη σκέψη ότι μπορεί να έρθουν πρώτοι αυτοί. Δεν ήξεραν τι να κά­νουνε, αυτό φοβόντουσαν.