Γιατί έγραψα τα κείμενα του παρόντος τομιδίου; Μα γιατί αισθάνθηκα τη συγγραφή τους ως ανάγκη, αλλά και ως υποχρέωση στον ποιητή-δημιουργό, στον οποίο προστρέχω αναζητούμενος. Γιατί πρέπεται η ζωή στην εν ποιήσει ανάγκη της, και ο ποιητής-άνθρωπος έχει ανάγκη ν’ αναγκάται και να κατατρέχεται, να προστρέχει και ν` ανάγεται, ως εν ποιήσει ον, σε μια διαδικασία παίδευσης και κατατριβής με το μέσα του, αναγωγής και ανάδειξής του. Ο ποιητής ως σύμβολο έχει φωνή και λόγο, έχει ανάσα και πνοή, έχει σκέψη και πράξη, πρέπει ν’ ακουστεί και να ορίσει το ποιητικό σύμπαν της ζωής, σύμφωνα με την πρόσληψή του από τον δέκτη-κοινωνό της ποιητικής του, από τον κάθε άνθρωπο που αισθάνεται ποιητής και ασκείται εν ποιήσει.