Ποιος πλουραλισμός, χωρίς σαφή αξιολογικά - κανονιστικά όρια σε μια Ευρώπη με πλέον προδήλως αυταρχικά, αλλά και «εκλεγμένα» πολιτικά καθεστώτα στην καρδιά της; Πώς άραγε δομείται μια πλουραλιστική διαδικασία με δικαιοκρατικό πρόσημο στον εξελισσόμενο ευρωπαϊκό συνταγματισμό όταν εκλείπει το προς τούτο προϋποτιθέμενο βουλητικό στοιχείο; Ποιες οι συνέπειες της απονομιμοποίησης του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) σε μια χρονική συγκυρία που η Πολιτική έχει εν πολλοίς εναποθέσει τη διάσωση ακριβώς αυτού του ταυτοτικού ιστού της Ένωσης, ήτοι της δικαιοκρατικής υπόστασης της Ευρώπης, στο ΔΕΕ; Ποια πολιτική αλλά και δικαιοκρατική, άρα και δημοκρατική, ενσυναίσθηση εκπέμπει η επιλογή του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας να επιχειρήσει εδώ και τώρα, μάλιστα εν μέσω παγκόσμιας πανδημικής κρίσης, την «εκκοσμίκευση της οριακής σύγκρουσης» με το ΔΕΕ στο πλαίσιο της όλως πρόσφατης ιστορικής απόφασης Weiss; Τί δικαιολογεί τη βίαια διάρρηξη σε αυτή τη συγκυρία, πάντα βέβαια με τις απαραίτητες νομιμοποιητικές περιενδύσεις - ποια «ασφαλέστερη» άραγε νομιμοποιητική μεταμφίεση μιας κυριαρχικής εθνοκεντρικής αξίωσης από την επίκληση της προάσπισης της δημοκρατικής αρχής; -, των συγκερασμών ισχύος μεταξύ ΔΕΕ και εθνικών συνταγματικών δικαστηρίων για τη διατύπωση του «τελικού» δικαιοδοτικού λόγου; Ποιες οι αναταράξεις του ευρωπαϊκού συνταγματισμού στην εποχή της «έκτακτης ανάγκης»; Με ποια μεθοδολογικά εργαλεία θα αναδιαταχθεί ο ρόλος της επιστήμης του ευρωπαϊκού δικαίου σε αυτά τα συμφραζόμενα;

Η προσδοκώμενη προσθετικότητα του ανά χείρας μονογραφικού, αλλά και συχνά διερωτηματικού κειμένου συνίσταται κατά κύριο λόγο στη συστηματική συναγωγή κάποιων τέτοιων θεμελιακών ερωτημάτων αλλά και τη διατύπωση προκαταρκτικών σκέψεων επί των εγειρομένων επιστημονικών ζητημάτων.