Η κρίση του COVID-19 έρχεται να θέσει τα κράτη και τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς –ιδιαίτερα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας– ενώπιον μιας πρωτόγνωρης κατάστασης, αφού η ασθένεια αυτή συνδυάζει, αφενός το γεγονός ότι είναι άγνωστη στους επιστημονικούς κύκλους, αφετέρου ότι τείνει να λάβει διαστάσεις που μόνο στην περίπτωση του AIDS έχουμε συναντήσει, με τη διαφορά ότι τα κρούσματα του AIDS επήλθαν στη διάρκεια δεκαετιών, σε αντίθεση με τον COVID-19, που έχει σημειώσει 25 εκ. κρούσματα σε λίγους μόνο μήνες (Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 2020). Ταυτόχρονα, και σε αντίθεση με τις παλαιότερες πανδημίες, η κρίση του COVID-19 έχει τεράστιες επιπτώσεις στις οικονομίες, τόσο των επί μέρους κρατών, όσο και στην παγκόσμια οικονομία, με ανυπολόγιστη ζημία σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ή ιδιωτικής ζωής. Η κατάσταση αυτή θα βαίνει επιδεινούμενη περαιτέρω, στο μέτρο που η ανακάλυψη φαρμάκων και ιδίως εμβολίου θα καθυστερεί.

Σκοπός του έργου αυτού είναι να δώσει στο ελληνικό κοινό μιαν εικόνα τού πώς η διεθνής κοινότητα αντιμετωπίζει τις επιδημίες/πανδημίες, ποιοί είναι οι κύριοι διεθνείς φορείς που συμβάλλουν στην προσπάθεια αυτή, ποιοί είναι οι κανόνες που εφαρμόζονται και πώς εφαρμόστηκαν στην πράξη. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σε αντίθεση με πολλές αναπτυγμένες χώρες, ιδίως τις ΗΠΑ, στη χώρα μας απουσιάζει παντελώς η ενασχόληση με το θέμα αυτό, ιδιαίτερα στο θεσμικό/νομικό επίπεδο και αυτό αποτέλεσε, για τον γράφοντα, το κίνητρο για μία σφαιρική παρουσίασή του, ξεκινώντας από τα βασικά, δηλαδή τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τον Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό του, και προχορώντας στις συστάσεις που υιοθέτησε προς τα κράτη στο πλαίσιο της καταπολέμησης του COVID-19.