Οἱ περισσότεροι ἀναγνῶστες γνωρίζουν τὸν Εὐάγγελο Λεμπέση ἀπὸ τὴν μελέτη του «Ἡ τεραστία κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν ἐν τῷ συγχρόνω βίω». Ὡστόσο ἡ ἐργογραφία του εἶναι ἰδιαίτερα ἐκτεταμένη. Πνεῦμα κοφτερό, ἀνήσυχο καὶ ἀσυμβίβαστο, μὲ πένα ταλαντοῦχα, μᾶς παρέδωσε ἔργα ποὺ παραμένουν κυριολεκτικὰ ἐπίκαιρα.

«Tὸ πρόβλημα τῶν ἰδεολογιῶν καὶ τῶν οὐτοπιῶν δὲν εἶναι νέον, οὔτε ἀφορᾶ μόνον τὴν ἀστικὴν κοινωνίαν. Ἡ ἀδιάλειπτος παρουσία τῶν διανοουμένων καὶ τῶν δημαγωγῶν εἰς ὅλους τοὺς λαοὺς καὶ εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας μαρτυρεῖ τὸν μακροχρόνιον βίον των καὶ τὴν ἀπαραίτητον κοινωνικὴν λειτουργίαν των, ἀπὸ τῶν πρώτων μάγων, θαυματοποιῶν, νομομαθῶν, ἰατρῶν καὶ ἱερέων τῶν πρωτογόνων κοινωνιῶν μέχρι τῆς ἐποχῆς τῆς ἐπιστήμης, τῆς βιομηχανίας, τῶν τηλεπικοινωνιῶν καὶ τῆς ἀτομικῆς ἐνεργείας. Διότι ὁ ρόλος των ἑδράζεται ἀθεραπεύτως ἐπὶ τῶν φυσικῶν νόμων καὶ τῆς συνεχίσεως αὐτῶν -κατ’ ἄμεσον ἤ ἔμμεσον τρόπον- εἰς τὰς ἀνθρωπίνους κοινωνίας.»

(Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου)