Η παγκόσμια πανδημία προκάλεσε τεκτονικές μετατοπίσεις στο κοινωνικό οικοδόμημα. Η επέλαση του λοιμού γέννησε νέα ηθικά διλήμματα, νέους και απροσδόκητους φόβους. Στην Ελλάδα δειλιάζουμε να αναγνωρίσουμε το προφανές: ότι η οικογένεια, η αγάπη προς τον άλλο και η φιλοπατρία έγιναν άγκυρες που μας κράτησαν κόντρα στο κύμα της αρρώστιας.
Ο ελληνικός τρόπος σκέψης και ζωής ριζώνει στο βάθος της Ιστορίας. Γι’ αυτό και ορισμένοι σπεύδουν να τον βαφτίσουν ξεπερασμένο. Λες και ξεπερνιέται η αντίληψη ότι ο άνθρωπος έχει αξία, ενώ τα πράγματα έχουν τιμή.
Η λογική, η ηθική και το μέτρο συγκροτούν διαχρονικά το τρίγωνο των δυνάμεων του ελληνικού παραδείγματος. Αυτές φώτισαν τον δρόμο της πετυχημένης αντιμετώπισης του ιού. Ενάντια στις μαύρες προβλέψεις. Το παράδειγμα της Ελλάδας αναδύθηκε ως αγαθή δύναμη που υπερβαίνει διαχωρισμούς. Ενώνει. Γεμίζει αυτοπεποίθηση. Το έχουμε ανάγκη. Εμείς και ο κόσμος.