Ένας δεκαοκτάχρονος μαθητής, εσώκλειστος σε κολέγιο της Θεσσαλονίκης στις αρχές της δεκαετίας του 1950, συνειδητοποιεί ότι το τέλος της σχολικής χρονιάς θα σημάνει και τον οριστικό αποχωρισμό του με τον αγαπημένο του καθηγητή, τον 28χρονο Αμερικανό Αλ Σόγιερ, που αδιαφορούσε για τη στεγνή διδασκαλία της αγγλικής γραμματικής και τους μιλούσε για τη μαγεία της τέχνης, εμπνέοντας ολόκληρη την τάξη. Σε μια προσπάθεια να διαφυλάξει κάτι από εκείνον, ζητά από τον Αλ να του διηγηθεί τη ζωή του, στη διάρκεια των έξι τελευταίων απογευμάτων πριν αναχωρήσει για την Αμερική, ώστε να γράψει κάποτε γι’ αυτόν ένα βιβλίο.

 Το πυκνό και μεστό κείμενο του Βασίλη Βασιλικού κινείται σε πολλαπλούς άξονες: πορτρέτο δύο ανδρών σε αναζήτηση ταυτότητας, εξιστόρηση δύο εφηβειών γεμάτων σύγχυση και αντιφάσεις, ύμνος στην ανδρική φιλία, σχόλιο για τη λυτρωτική δύναμη της γραφής και την αδιάκοπη επιστροφή της μνήμης, προβληματισμός πάνω στις εκφάνσεις της αρρενωπότητας και στα όρια της ανδρικής σεξουαλικότητας.