Ο Καγκελάρης είναι ένα ποίημα με ρυθμικό σχήμα και αντιφωνία. Με το παράγγελμα ο κορυφαίος διπλώνει τον αρχαϊκό χορό του ―αγρότες, βοσκούς, εργάτες, εμιγκρέδες― προς την Ήπειρο και τα ριζά των βράχων. Στο δεύτερο παράγγελμα διπλώνει τον χορό προς το Ντίσελντορφ και τις σαΐτες των εργοστασίων ― ώστε να έρθουν οι θηλυκωμένοι στίχοι αντιμέτωποι.
Ο Καγκελάρης είναι ο άνθρωπος που επανέρχεται στον ανοιχτό του κύκλo: ξένος μες στο σπίτι του, ξένος σε ξένο τόπο ή αυτός που κάνει τον παράφορο κόσμο κόσμο του.