Ο Μπαζέν τοποθετεί το έργο του στο σημείο τομής, όπου συγκλίνουν η ιστορία του προηγούμενου αιώνα με την τροχιά του κινηματογράφου. Αν όμως η τομή συντελείται με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το χάσμα είχε ήδη ανοιχθεί κατά τη δεκαετία που τον προετοίμασε, για να διευρυνθεί στις δεκαετίες των προσδοκιών και των διαψεύσεων που θα ακολουθήσουν. Τίποτε δεν μπορούσε, σε κοινωνία και τέχνη, να είναι όπως πριν, και ιδίως στην κατεξοχήν σύγχρονη τέχνη, τον κινηματογράφο. Αυτή ακριβώς η ενυπάρχουσα αντίφαση, ανάμεσα στον κόσμο της άκρας κρισιμότητας και τα διαθέσιμα μέσα υπέρβασής του, αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη της πνευματικής πάλης που διεξήγαγε ο Μπαζέν· κι αυτή ακριβώς η αντίφαση υπάρχει μέσα στα όρια του εγχειρήματός του και καθορίζει τη ματαίωση και, συγχρόνως, την απροσδόκητη εκπλήρωση του στόχου του.