«Δι’ ἡμᾶς δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς τρίτος δρόμος. Ἡ Γερμανία καὶ ἄξων ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχουν σήμερον ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπῆρχον οὐδεμία ἔνδειξις ὑπάρχει ὅτι θὰ ἦτο δυνατὸν ποτὲ νὰ μεταλλάξουν τὰς ἀρχικὰς των διαθέσεις. Ἡ πολιτικὴ τοῦ ἄξονος ἦτο καὶ θὰ ἦτο καὶ σήμερον ἀκόμη σαφῶς ἀνθελληνική. Ἡ πεῖνα τὴν ὁποίαν ἀδικαιολογήτως μᾶς ἐπέβαλαν τὸν τραγικὸν χειμῶνα τοῦ 1941 εἶχε ἕνα καὶ μόνον σκοπόν: τὴν ἐξαφάνισιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐὰν συνεπῶς ἡ Γερμανία ἀνίστατο, πρώτη ἡ Ἑλλὰς θὰ ἔπρεπε καὶ πάλιν νὰ τὴν κτυπήση.»