Αντρέι, είστε από εκείνους τους λίγους που θέτουν συνέχεια ερωτήσεις, στις οποίες δυστυχώς δεν είμαι σε θέση ν’ απαντήσω. Γιατί κάνουν επιδρομή οι παβιάνοι, γιατί το νερό μεταμορφώνεται σε χολή, πού οφείλεται η προϊούσα διάβρωση των κτιρίων, πώς εξηγείται το μυστήριο του ιπτάμενου σπιτιού, που προσγειώνεται ξαφνικά και απάγει ανθρώπους; Θυμηθείτε πόσο είχατε εκπλαγεί που άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων βρέθηκαν να μιλούν την ίδια γλώσσα. Θυμάστε άραγε με τι επιμονή προσπαθούσατε να πείσετε τον Κένσι ότι μιλάει ρώσικα, ενώ αυτός επιχειρούσε απελπισμένα να σάς δώσει να καταλάβετε ότι μιλάτε γιαπωνέζικα; Εν τω μεταξύ όμως έπαψαν να σάς απασχολούν τέτοια ερωτήματα. Επιτρέψτε μου, να σάς θέσω εγώ με τη σειρά μου κάποιες ερωτήσεις.
Ερώτημα πρώτο: Μήπως έχουν και οι παβιάνοι παρόμοια ή ίδια δικαιώματα με εμάς;

Ερώτημα δεύτερο: Είναι σωστό να αντιμετωπίζουμε τη ζωή διατυπώνοντας απορίες και εκφράζοντας φιλοσοφικό θαυμασμό; Μήπως είναι καλύτερα να παραδεχτούμε απλά ότι βρισκόμαστε μέσα σε μία κατάσταση, που είναι κάπως δύσκολη, που απαιτεί δράση και πρέπει ο καθένας να κάνει ό, τι μπορεί;