Η ιστορία ξαναρχίζει, ναιαιαι... Το βουνό έχει λιγότερες πολυκατοικίες, η θάλασσα λιγότερα σκουπίδια, το καφενείο του ομίλου μόνο φραπέ, το ραδιόφωνο ελάχιστους σταθμούς. Τα μαλλιά μακραίνουν, ο ήχος αγριεύει, τα παντελόνια φαρδαίνουν, οι καμπάνες ηχούν, οι πιστοί πιστεύουν, το σκηνικό αλλάζει, η μουβιόλα σπάζει. Κάθε λεπτομέρεια φέρνει μιαν άλλη, κι όλες μαζί συνθέτουν μια μαλακία -εξαίρεση ίσως το λεωφορείο του Αγίου Κοσμά που μας πάει στο δισκάδικο (υπάρχει και της Βούλας, αλλά περνάει ακόμα πιο αραιά).

Ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν μια ανάσα, όπως και είναι γραμμένο δηλαδή. Καταιγισμός λέξεων, σκέψεων, φράσεων, πληροφοριών και καταστάσεων. Προτάσεις ατάκτως ερριμμένες ή καλά σχεδιασμένες ώστε να μπουν η μια δίπλα στην άλλη, σε μορφή ακατάληπτης, αυτόματης γραφής; Μουσικές, βιβλία και μέσα σε όλα η Ντίντι. Το πρόσωπο του έρωτα, η κινητήριος δύναμη και ο αέναος προβληματισμός. Πως θα την πλησιάσω, τι θα της πω, πως θα της απαντήσω όταν μου απευθυνθεί; Groove λοιπόν, μπείτε στο ρυθμό του!