Το έργο του Δημήτρη Λέτσιου κατέχει πλέον δίκαια μια θέση στην ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής φωτογραφίας, πολύ πέρα από την εκτίμηση και την αναγνώριση που του έχει επιφυλάξει η γενέτειρα πόλη του Βόλου. Αν, όμως, ένα κρίσιμο μέρος του έργου αυτού ταυτίζεται με τις ατέρμονες περιηγητικές εξορμήσεις στο Πήλιο και στην ευρύτερη θεσσαλική ενδοχώρα, πώς απεικόνισε ο σημαντικός δημιουργός την ιδιαίτερη πατρίδα του;
Μελετώντας το υλικό του Λέτσιου που αφορά την πόλη του Βόλου η πρώτη παρατήρηση που έρχεται στο νου είναι ότι θεματογραφικά η πρώτη ύλη του διατηρεί τον ίδιο βασικό προσανατολισμό: Σκηνές δρόμου, στιγμιότυπα, καθημερινοί χαρακτήρες, τοπία, αστικά αυτή τη φορά. Παρότι το έργο του δεν προσφέρεται για εύκολες ταξινομήσεις εντοπίζει κανείς μερικές, επίμονες σχετικά, εστείς προσοχής. [...]

(Ηρακλής Παπαϊωάννου)