Για όποιον ένιωσε έστω μία φορά στη ζωή του ότι δεν είναι αρκετός…
H Ιζαμπέλ θα έπρεπε να πλέει σε πελάγη ευτυχίας· ετοιμάζεται να κερδίσει έναν γοητευτικό πρίγκιπα. Μόνο που δεν είναι το όμορφο κορίτσι που έχασε το γυάλινο γοβάκι του και κατέκτησε την καρδιά του.
Είναι η άσχημη, ετεροθαλής αδελφή που έκοψε τα δάχτυλα του ποδιού της για να χωρέσει στο παπούτσι της Σταχτοπούτας…
Ο κόσμος συνωμοτεί με χιλιάδες τρόπους για να μας πείσει ότι δεν είμαστε αρκετοί, ότι κάτι μας λείπει, ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα μεγάλο, ατελείωτο πάρτι σε μια παραλία και εμείς δεν έχουμε προσκληθεί.
Σκοτεινά δάση; Ποια σκοτεινά δάση; Λύκοι; Ποιοι λύκοι; Μην ­ανησυχείτε γι’ αυτά. Απλώς αγοράστε αυτό, φορέστε εκείνο, και θα συμπεριληφθείτε και εσείς στη λίστα των προσκεκλημένων.
Θα είστε Αρεστοί, Αγαπητοί, Ευτυχισμένοι. Τα παραμύθια μας λένε την αλήθεια. Μας αποκαλύπτουν κάτι βαθύ και ουσιαστικό – πως τα δάση είναι αληθινά, σκοτεινά και γεμάτα λύκους. Πως θα υπάρξουν φορές που θα χαθούμε και εμείς στα βάθη τους.
Αλλά αυτά τα παραμύθια μας λένε επίσης πως είμαστε ό,τι χρειάζεται να είμαστε, πως έχουμε ό,τι χρειάζεται να έχουμε –κότσια, μυαλό, ίσως και μια τσέπη γεμάτη ψίχουλα– για να βρούμε τον δρόμο του γυρισμού.

Θυμίζοντας τις πιο σκοτεινές, παλαιότερες εκδοχές της ιστορίας της Σταχτοπούτας, η Jennifer Donnelly μας δείχνει ότι η εμφάνιση είναι κάτι το υποκειμενικό και με τη μοναδική της γραφή στέλνει έναν παραγκωνισμένο χαρακτήρα σε ένα ταξίδι λύτρωσης, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της ομορφιάς.