“Ὅσο καὶ ἂν ἀλλάζουν κοινωνικά, οἰκονομικὰ καὶ πολιτισμικὰ οἱ καιροί, ὁ ἄνθρωπος παραμένει οὐσιαστικὰ ὁ ἴδιος μὲ ἀμαυρωμένο τὸ κατ’ εἰκόνα. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει αὐτοπροσδιορισθεῖ θετικὰ ἐνώπιον τοῦ δημιουργοῦ καὶ σωτήρα Θεοῦ χάνει τὴν γραμμὴ πλεύσης, ἀποπροσανατολίζεται καὶ βαδίζει ἀλλότριες καὶ ἐπικίνδυνες ὁδούς. Καὶ γιὰ αὐτὸν ἰσχύει τελικὰ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Ψαλμωδός, «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλ. 48,13).”

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)