“Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος σπαταλᾶ τὸν χρόνο του. Δὲν τὸν ἀξιοποιεῖ σωστὰ καὶ γι` αὐτὸ πιέζεται καὶ ἀγχώνεται. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος κινεῖται ὑπερβολικά, κινεῖται μὲ διαρκὴ ἐπιτάχυνση. Ἔτσι ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὶς μεταβολὲς ποὺ γίνονται στὴν ζωή. Ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ κάποια στάση καὶ ἀνάπαυση. Νὰ ἡσυχάσει γιὰ νὰ δεῖ καὶ νὰ βρεῖ τὸν ἑαυτό του. Μόνο ὁ ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος ἀξιοποιεῖ σωστὰ τὸν χρόνο του καὶ βρίσκει τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό του μὲ τὴν μετάνοια καὶ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Ὅταν ἐκείνη τὴν μεγάλη ἡμέρα στὰ ἔσχατα ἀκούσει τὸ «χρόνος οὐκέτι ἔσται» (Ἀποκ. 10,6) δὲν θὰ ἀγχωθεῖ, ἀλλὰ ἀντίθετα μὲ μεγάλο πόθο θὰ πεῖ «ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 22,20). Γιατὶ γνωρίζει ὅτι τότε θὰ ἐγκολπωθεῖ μόνιμα τὴν αἰωνιότητα, θὰ εἰσέλθει στὴν ἀσάλευτη αἰώνια ζωή.”

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)