Η ελληνική πραγματικότητα των τελευταίων 200 χρόνων μέσα από σύντομες ιστορίες, που διαβάζονται άλλοτε σαν παραβολές, άλλοτε σαν ανέκδοτα, σαν απροσδόκητα παιχνίδια της μοίρας και εξωφρενικά περιστατικά.

        Εν ολίγοις ένα λεπτομερές ψηφιδωτό φτιαγμένο από προσωπικές ιστορίες που διαπλέκονται με τη μεγάλη Ιστορία, ή μια μεγάλη ελληνική τοιχογραφία, γεμάτη έρωτα, θάνατο, πόλεμο, τρέλα και χιούμορ. 

        Σε κάποιους αναγνώστες θα φανεί ως μια εξαιρετικά εκτενής και πιθανά παράδοξη συλλογή διηγημάτων, για τον συγγραφέα του ωστόσο είναι κατά κάποιο τρόπο ένα νέο είδος μυθιστορήματος.

Η Κάθι Μπαξεβάνος άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει πως καμιά σημασία δεν είχε αν την αξιοποίησαν ή όχι, αφού η ίδια έζησε όλη της τη ζωή ως πράκτορας και βρισκόταν σε ετοιμότητα μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο αξιωματικός υπηρεσίας κατάφερε να την ξεφορτωθεί και φρόντισε να αναφέρει το περιστατικό στον ανώτερό του. Ο συνήθως συνοφρυωμένος προϊστάμενος άρχισε τα γέλια και του αποκάλυψε πως εκείνος ο παλιός συνεργάτης, αν και ικανότατος στα καθήκοντά του, υπήρξε αδιόρθωτος γυναικάς, κανονικός Δον Ζουάν. Αν υπολόγιζε σωστά, η σημερινή γριά πρέπει να ήταν η τριακοστή τρίτη που ισχυριζόταν πως την είχε στρατολογήσει.