Πόσο διαφορετικός ήταν απ’ όλους αυτούς ή πόσο ίδιος ήταν τελικά μ’ αυτούς; Στο σώμα του τους έκλεινε όλους. Στηριζόταν σε μαύρα πόδια, δούλευε με κίτρινα χέρια, ανέπνεε σε κόκκινο σώμα, μιλούσε και γελούσε με το λευκό του πρόσωπο.

Τώρα ήταν όλοι μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλο.  Ένας πολύχρωμος ανάμεσα σε μονόχρωμους ανθρώπους, που όμως είχαν τα χρώματά του. 

Τελικά δεν ήταν και τόσο διαφορετικός, αλλά κι αν ήταν, σίγουρα αυτό δεν ήταν τόσο κακό! 

Ποιος μπορεί άλλωστε να αρνηθεί ότι ο κόσμος μας είναι πιο όμορφος όταν μπορεί να είναι φτιαγμένος με πολλά χρώματα;