Λίγο έχουμε ασχοληθεί στην Ελλάδα επιστημονικά με το φαινόμενο του αναρχισμού και της δράσης του – δράσης που δηλώνει όχι μόνον απαξίωση αλλά και εναντίωση απέναντι στην κοινωνική κανονικότητα, καθώς και απόρριψή της.

Πού οφείλεται αυτή η όλο και πιο έντονη νοηματοδότηση του «έξω κόσμου» ως χώρου βέβηλου και η χρήση τυφλής βίας ως μέσου δράσης; Και πώς συνδέεται ο αναρχισμός με την ευρύτερη ελληνική κουλτούρα;

Το βιβλίο αναλύει τον αναρχισμό και τη δράση του στην Ελλάδα, καθώς και τις ελληνικές αναρχικές οργανώσεις, με βάση την κοινωνιολογική πολιτισμική ανάλυση λόγου. Μελετά μια πλειάδα αναρχικών κειμένων και βασικούς αναρχικούς ιδεότυπους, για να καταλήξει σε μια πρωτότυπη κατηγοριοποίηση του ελληνικού αναρχισμού, μια κατηγοριοποίηση που αποκαλύπτει τις συλλογικές αναπαραστάσεις, κοσμοθεάσεις και οράματα του αναρχοαυτόνομου χώρου σήμερα στην Ελλάδα.