Τέσσερις εμβληματικές γυναικείες μορφές της ελληνικής μυθολογίας γράφουν ισάριθμες επιστολές στους αγαπημένους τους, οι οποίοι είτε βρίσκονται μακριά είτε τις έχουν εγκαταλείψει: η Πηνελόπη στον Οδυσσέα, η Βρισηίδα στον Αχιλλέα, η Αριάδνη στον Θησέα και η Μήδεια στον Ιάσονα. Οι επιστολές δεν θα φτάσουν ποτέ στους παραλήπτες τους, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία. Καταγράφουν την επιθυμία και το ερωτικό πάθος, την αφοσίωση και τον φόβο, το κόστος και τις παγίδες του έρωτα, θίγουν κοινωνικά και πολιτικά θέματα και τελικά είναι η μάχη της καθεμιάς να πάρει τη μοίρα στα χέρια της. Τα γράμματα αυτά των Ελληνίδων ηρωίδων προς τους απόντες άντρες τους μοιάζουν εκπληκτικά σύγχρονα και μοναδικά στο είδος τους στη λατινική ποίηση.γιατί σπάνια έχουμε την ευκαιρία να μαθαίνουμε τις ιστορικές και κοινωνικές εξελίξεις από το στόμα και την οπτική των γυναικών.