Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο της Μαρίας Πανάγια, με τίτλο «Η Νέρα, η τύχη και μια ζωή σαν παραμύθι».Πρόκειται για την ιστορία της Νέρας, μιας αθώας σκυλίτσας που διώχτηκε με βίαιο τρόπο από το σπίτι που γεννήθηκε, και βρέθηκε μόνη και απροστάτευτη στον δρόμο. Κι από ευχάριστο «παραμυθάκι», η ιστορία της αδέσποτης Νέρας μετατρέπεται σε μια βάναυση πραγματικότητα αλλά και σ’ ένα ηχηρό μήνυμα προς εμάς και τα παιδιά μας, ώστε να ξανασκεφτούμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα ζώα. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Κάθε πρωί που ξυπνάω, εύχομαι να έρθει η μέρα που δεν θα θυμάμαι πια τη ζωή μου στον δρόμο ― τόσο τρομακτική ήταν. Στην αρχή, για μέρες προσπαθούσα να βρω φαγητό, αλλά τα σκουπίδια είχαν απαίσια γεύση˙ άσε που υπήρχε μεγάλος συνωστισμός ―ναι, για τα σκουπίδια!― όχι μόνο από άλλα σκυλάκια και γατάκια, αλλά και από ανθρώπους βρόμικους, ταλαιπωρημένους και γέρους σαν τον… Πρίγκιπα! Όταν κουραζόμουν έψαχνα να βρω μια γωνίτσα για να κοιμηθώ, με την κοιλίτσα μου άδεια. Περπατούσα για ώρες, όπου και να ξάπλωνα κόσμος περνούσε και με κοιτούσε περίεργα, τα λόγια του Πρίγκιπα επαναλαμβάνονταν σαν χαλασμένο cd μέσα στο κεφάλι μου: «Να προσέχεις τους αγνώστους… να προσέχεις τους αγνώστους…» Μάτι δεν έκλεινα! Κάθε μέρα ήμουν και πιο πολύ κουρασμένη ―η πείνα θέλει χρόνο για να τη συνηθίσεις, η αϋπνία σε κάνει να μη βλέπεις καθαρά―, έτσι έμενα ακίνητη στο ίδιο σημείο για ώρες, έκανε ζέστη και διψούσα, έκανε κρύο και πεινούσα […]
Βιογραφικό σημείωμα (και όχι μόνο) της συγγραφέως
Το όνομά μου είναι Μαρία Πανάγια. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βέροια. Ζω στη Θεσσαλονίκη και εργάζομαι σε ραδιοφωνικό όμιλο. Είμαι απόφοιτος δραματικής σχολής και αυτό είναι το πρώτο μου παραμύθι. Από πολύ μικρή ηλικία, θυμάμαι τον εαυτό μου να δείχνει απίστευτο ενδιαφέρον στο να παρατηρεί τα ζώα […] Ενήλικη πια, άρχισα να εστιάζω περισσότερο στη συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα. Είδα ειλικρινή αγάπη και ισότητα αλλά, κυρίως, συνάντησα αδιαφορία, σκληρότητα, κακία και, δυστυχώς, πολύ συχνά αδικαιολόγητη βία […]
Οι άνθρωποι, για ανεξήγητο λόγο, θεωρούν πως είναι ανώτεροι από όλα τα άλλα πλάσματα της γης και πως έχουν δικαίωμα να μη σέβονται τίποτε και κανέναν. Η μέτρια και ελλιπής παιδεία στη χώρα μας «βοηθάει» και σ’ αυτόν τον τομέα […] Ας διδάξουμε στα παιδιά μας πρώτα να σέβονται και να αγαπάνε το ένα το άλλο και έπειτα να κάνουν το ίδιο και γι’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τα ζωάκια, που αιώνες τώρα, χωρίς να μιλάνε τη γλώσσα μας, έχουν καταφέρει να επιβιώσουν σ’ έναν κόσμο που, ενώ εμείς τον εξουσιάζουμε, εμείς τον καταστρέφουμε.
Βιογραφικό εικονογράφου
Ο Δημήτρης Παπαμηνάς, γεννημένος το 1987, είχε από μικρός καλλιτεχνικές τάσεις. Αγαπάει από μικρή ηλικία τη ζωγραφική, τα κόμικς, τη μουσική και τα ζώα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και έπειτα αφιερώθηκε στη μεγάλη του αγάπη, τη Γραφιστική. Εκεί, στη σχολή Γραφιστικής ανακάλυψε και τη μαγεία της εικονογράφησης. Όνειρό του ήταν να δουλέψει στον τομέα της διαφήμισης. Από το 2012 εργάζεται ως γραφίστας και από το 2015 ασχολείται με την εικονογράφηση και επαγγελματικά. Θεωρεί την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων ως μία από τις πιο δημιουργικές και ευχάριστες ασχολίες.