Το 1951 ο Τζέι Ντι Σάλιντζερ γράφει τη βιβλιάρα Catcher in the Rye, ήρωας ένας Χόλντεν Κώλφηλντ, μούρλα το αγόρι. Το διαβάζω δεκατεσσάρων χρονών στην Παλιοξάνθη του 1978, τρώω τρελή φλίπα με τη Σίκαλη, λέω, αυτό είναι, πρέπει να την κάνω για Νέα Υόρκη, να τον βρω τον μπαρμπα-Σάλιντζερ, να του ζητήσω συμβουλές, να μην καταντήσω κάλπης ψευτένιος ή του γιατρού, τέτοιο άγχος είχα για το μέλλον μου.

Τότε δεν είχαμε και κωλοΐντερνετ για να ξέρω πως ο Σάλιντζερ είχε σαλτάρει και εξαφανίστηκε, νόμιζα πως έτσι και πήγαινα καμιά Νέα Υόρκη, όλο και κάπου θα τον πετύχαινα. Είχα και την Ντέμπι Χάρι των Blondie στο παιδικό μου δωμάτιο, μου ’λεγε όλο, έλα, έλα Μεγάλο Μήλο κι ό,τι μας προκύψει. Εγώ το άκουγα μέχρι και σαν πρόταση να παντρευτούμε αν το πράγμα πήγαινε.

Πρώτη δουλειά, μέχρι να πάρω τα πάνω μου και να γίνω διάσημος και ραδιοφωνικός, θα δούλευα ρεπόρτερ δρόμου στη φρι πρες Βίλατζ Βόις. Γιατί πολύ μου άρεσε, στην Ξάνθη, εκτός από τον Χόλντεν στη σίκαλη, να γράφω και για λογοτεχνία ή για ροκενρόλ. Δεν τα κατάφερα όμως, άλλη ιστορία αυτό, και να με εδώ, με εκπομπές στην άλλη Βόις, της Αθήνας.

Ακούτε Ράδιο Σάλιντζερ, ροκενρόλ φουλάρα. Που πάνε κιόλας εκατό χρόνια από τη γέννηση του Τζέι Ντι, κι έχουμε και τα επετειακά εδώ, έχουμε πάρτι, ρε συ Χόλντεν Κώλφηλντ.

Έχεις γίνει κομμάτια με το Born to Run του Μπρους Σπρίνγκστιν; Μικρός μήπως ήσουν ερωτευμένος με την Ντέμπορα Χάρι; Και μήπως το πιο αγαπημένο σου βιβλίο παραμένει το Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης; Τότε αυτό είναι ένα βιβλίο που θα λατρέψεις. Ροκ σταρ ή πώς να μείνεις για πάντα νέος: Το χρονικό μιας εποχής και μιας παρέας που μπορεί να είναι και η δική σας.

Μια autofiction μαρτυρία, ένα βιβλίο που διαβάζεται δυνατά, μια ιστορία που διαβάζεται και ακούγεται, αφού αυτό ήταν, είναι και θα είναι το ροκενρόλ, είτε σε μορφή λογοτεχνίας είτε σε φορμάτ τραγουδιού: η αφήγηση της δικής μας ιστορίας μεγαλόκαρδα και μεγαλόψυχα, κόντρα στη μοναξιά και τη μιζέρια ή τη μισαλλοδοξία των καιρών.