Η Δημοκρατική Άμυνα, μια από τις κορυφαίες αντιστασιακές οργανώσεις κατά της Χούντας (1967-1974), είχε ιδιαίτερες σχέσεις με το Πάντειο Πανεπιστήμιο, όχι μόνο επειδή μέλη της Άμυνας συνέβαλαν αποφασιστικά και σφράγισαν την ακαδημαϊκή φυσιογνωμία του, αλλά και επειδή διεύρυναν την ακτινοβολία του μέσα στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, της Δημόσιας Διοίκησης, της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας.
Οι μελέτες που απαρτίζουν αυτόν τον τόμο προσφέρουν απλόχερα την εμπειρία των μελών της Δημοκρατικής Άμυνας από την αντίσταση κατά της Χούντας και στους σημερινούς καιρούς ανασυγκροτούν το ηθικό πρότυπο της ανιδιοτελούς συνεισφοράς στα κοινά και της ολοκληρωτικής δέσμευσης για το καλό της πατρίδας.
Διατυπώνουν μια υψηλή αντίληψη για τα πολιτικά δικαιώματα και αποδεσμεύουν τις κοινωνικές επιστήμες από τις εργαλειοποιήσεις, που επιβάλλουν οι εξουσιαστικές τεχνοκρατίες, οι βάναυσες αναγνώσεις του κοινωνικού συγκείμενου, οι αδιάκριτες υπονομεύσεις του πολιτικού, οι επιτήδειες αντιποιήσεις και οι τρέχουσες λαθροχειρίες των ιδεών.