«Νομίζω ότι κάπου εδώ θα πρέπει να σας συστηθώ, να σας πω κι εγώ με τη σειρά μου, με χιούμορ και ειλικρίνεια, τη δική μου ιστορία. Δακρύβρεχτη δεν τη λες, γιατί μισώ την υγρασία, χαρούμενη πάλι δεν τη λες, γιατί, όπως στη ζωή του καθενός, έτσι και στη δική μου, υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω, τα εύκολα και τα δύσκολα, η τύχη και η ατυχία… Εγώ, πάντως, θα τη χαρακτήριζα απλώς αληθινή και αισιόδοξη! Στη ζωή, λένε, πρέπει τα πράγματα να τα παίρνεις όπως σου έρχονται. Aλλά αν δεν σου αρέσει έτσι όπως σου ήρθαν, τότε άλλαξέ τα!»

Όλα στη ζωή της Δάφνης μοιάζει να έχουν μια γερή δόση ηρεμίας και σιγουριάς, όταν, ξαφνικά, η ανεργία εισβάλλει στη ζωή της και απότομα της τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια… Τότε όλα ανατρέπονται… Η ηρεμία μετατρέπεται σε μια δυνατή τρικυμία και τα μέχρι τότε δεδομένα βρίσκονται παραδομένα στα κύματα, που πλέον χτυπούν αλύπητα τη ζωή της. Η Δάφνη αγωνίζεται, ερωτεύεται, απογοητεύεται, πέφτει… Όμως, παραμένει αλώβητη όταν όλα γύρω της στερούνται λογικής και ισορροπίας, όταν δεν υπάρχει πουθενά μια σανίδα σωτηρίας. Δεν είναι βέβαιη ότι μπορεί να κάνει πολλά, δεν είναι σίγουρη αν ξέρει να κολυμπάει στα βαθιά… Όμως, πιστεύει ότι η στεριά δεν βρίσκεται μακριά, και εκεί είναι που ξεκινούν τα θαύματα! «Μην τα παρατάς!» είναι η φράση που τη χαρακτηρίζει και «κλειδώνει» με έναν ανατρεπτικό τρόπο όλα όσα κατακλύζουν τη ζωή της.

Μια ιστορία γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι η ζωή τούς ανήκει, για αυτούς που μπορεί να μην το πιστεύουν, αλλά έχουν τη δύναμη να τα αλλάξουν όλα…κι αυτά τα «όλα» θα είναι καλύτερα! Για όσους τολμούν, παρά τον φόβο τους, και με θάρρος βαδίζουν μπροστά!