Με τον Ζάχερ-Μαζώχ ξετυλίγεται ένα σύμπαν φαντασίωσης και αγωνίας, γεμάτο από πέτρινες γυναίκες, παρενδυτικούς, επιβαλλόμενες ποινές, σταυρώσεις, ακόμη και τιμωρίες για σφάλματα τα οποία δεν έχουν καν διαπραχθεί. Από την κάθε πόζα το καλλιτεχνικό πνεύμα δημιουργεί ένα έργο τέχνης, ενώ το νομικό πνεύμα παγιώνει άτεγκτα συμβόλαια μεταξύ θύματος και δημίου. Ο Ζιλ Ντελέζ αναδεικνύει πως ο μαζοχισμός δεν αποτελεί ούτε το αντίθετο ούτε το συμπλήρωμα του σαδισμού αλλά έναν κόσμο ξεχωριστό, με διαφορετικές τεχνικές και διαφορετικά επιτελέσματα.