Τι καινούργιο έχουμε σήμερα, μις Λέμον; ρώτη­σε ο Ηρακλής Πουαρώ, μπαίνοντας ένα πρωί στο γρα­φείο του. Μπορούσε να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη μιςΛέμον. Βέβαια, της έλειπε εντελώς η φαντασία, αλλάτο ένστικτό της, της επέτρεπε, πάντα, να βρίσκει τηνενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ήταν μιά γεννημένηγραμματέας. -Τίποτε το σπουδαίο, κύριε Πουαρώ. Υπάρχειόμως ένα γράμμα που ίσως να σας ενδιαφέρει. Το το­ποθέτησα πάνω-πάνω στη στοίβα της αλληλογρα­φίας. Ο Πουαρώ έκανε ένα βήμα μπροστά. -Κ α ι περί τίνος πρόκειται; — Είναι από έναν κύριο, που επιθυμεί ν`αναλάβετενα κάνετε μια έρευνα για την εξαφάνιση του πεκι­νουά της γυναίκας του. Ο Πουαρώ διέκοψε απότομα την κίνηση που ετοι­μαζόταν να κάνει κι έμεινε με το ένα του πόδι, μετέω­ρο. Έριξε στη μις Λέμον ένα βλέμμα κριτικό και γε­μάτο αμφιβολία. Εκείνη όμως δεν το πρόσεξε γιατίδακτυλογραφούσε με τόση προσήλωση και τόση γρη­γοράδα, που νόμιζε κανείς πως η γραφομηχανή θαέβγαζε σπίθες. Ο Πουαρώ ήταν έκπληκτος. Κι όχι μόνο έκπληκτοςαλλά και θλιμμένος...