Το εκπληκτικό τελευταίο ταξίδι ενός κορυφαίου ιστορικού και δημόσιου διανοούμενου από το «πανδοχείο της μνήμης» του στα πρόσωπα, τους τόπους και τις εποχές που τον σημάδεψαν

Κάθε κομμάτι αυτής της στοχαστικής αυτοβιογραφίας μεταφέρει στιγμές του παρελθόντος περασμένες από το κόσκινο της κριτικής σκέψης, της ηθικής διαύγειας και της ιστορικής αίσθησης του συγγραφέα. Λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής βρίσκουν έτσι μια θέση στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας, καθώς ο Τόνυ Τζαντ περνάει από τα αγγλοεβραϊκά φαγητά των παιδικών του χρόνων στις συνδυαστικές ταυτότητες των «ανθρώπων του μεταίχμιου»· από τα λεωφορεία της Πράσινης Γραμμής του ευρύτερου Λονδίνου στον αστικό πολιτισμό και σχεδιασμό του μεσοπολέμου· από τα ισραηλινά κιμπούτς ή την παρισινή φοιτητική ζωή και διανόηση το ’68 στην απομάγευση του σοσιαλισμού και των άλλων –ισμών ανατολικά και δυτικά του Τείχους· από τις σιωπηρές ιεραρχίες και εθιμοτυπίες του Καίμπριτζ στα ισοπεδωτικά μοντέλα της σύγχρονης εκπαίδευσης· από τις πρώτες σχέσεις με γυναίκες στις αντιφάσεις της πολιτικής του φύλου και του οικιακού κομφορμισμού… Αυτές και άλλες διαδρομές, μαζί με την πορεία του από το Λονδίνο στην Παλαιστίνη, το Παρίσι, την Πράγα και τελικά τη Νέα Υόρκη, μπόρεσε να ανακαλέσει ο Τζαντ λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, χάρη στην παιδική ανάμνηση ενός παλιού ελβετικού πανδοχείου, που του άνοιξε ευεργετικά, στις νύχτες της παραλυσίας του, τα μυστικά περάσματα της μνήμης.