Η είδηση για το άνοιγμα των οδοφραγμάτων στην Κύπρο, τα οποία ήταν κλειστά για 29 σχεδόν χρόνια, γίνεται αφορμή για τον ήρωα -συγγραφέα του βιβλίου- να ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι, πρώτα διανοητικό, στη συνέχεια και πραγματικό, στους τόπους που συνέβηκαν τα τραγικά γεγονότα του 1974, που προκάλεσαν τη διαίρεση του τόπου. Αυτό θα τον οδηγήσει σε πράγματα και καταστάσεις που βίωσε κατά την περίοδο εκείνη αλλά και σε παλαιότερα, που σημάδεψαν με τον τρόπο τους την πορεία της ζωής του.

Πρόκειται για ένα ταξίδι στη μνήμη -στη μνήμη ως χώρο και χρόνο-, το οποίο θα τον οδηγήσει στην καρδιά των ίδιων των γεγονότων. Μέσα από το ταξίδι αυτό θα πάρει μια νέα μορφή η εικόνα των τόπων όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα, στην οποία αυτό που ήταν συνυπάρχει με αυτό που είναι, θα ζωντανέψουν ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα, ιδωμένα μέσα από αυτό που ήταν τότε και αυτό που είναι σήμερα, ως συνθετικά στοιχεία ενός προσωπικού μύθου.

Στο έργο, αυτοβιογραφικά και χρονικογραφικά στοιχεία συνδυάζονται με εκείνα της μυθιστοριογραφίας, τα οποία υποβάλλουν η χρονική απόσταση από τα γεγονότα και η ανάγκη αποστασιοποίησης από κάποια πράγματα, έτσι που μέσα από αυτά να αναδεικνύεται μια γενικότερη εικόνα και μια πιο οικουμενική αλήθεια.