Το παρόν δοκίμιο για την Απελπισία αποτελεί το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας. Στόχος είναι να αναλυθούν οντολογικά τα ζητήματα που αφορούν στην έρευνα για τη φύση του ανθρώπου, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι η σχέση του ανθρώπου με το γίγνεσθαι καθορίζεται αποφασιστικά από τη διαχείριση της θνητότητάς του.

Έχω την ισχυρή πεποίθηση ότι το καταγωγικό πρόβλημα της φύσης του ανθρώπου αδυνατεί να λυθεί οριστικά· ετούτο οδηγεί τον άνθρωπο αναπόδραστα στις κυριαρχικές και εξουσιαστικές εκφάνσεις μέσα στη δικτύωση της καθημερινότητάς του. Έτσι κενοποιείται η ζωή του και κατευθύνεται νομοτελειακά στην απελπισία, καθώς παραμένει στο εφήμερο και στο μερικό. Παρόλη την πολιτιστική εξέλιξη και πρόοδο κατά τους τελευταίους αιώνες, ο άνθρωπος παραμένει μια απελπισμένη ύπαρξη που επιζητεί την αυτοδικαίωσή της. Όσο δεν εστιάζει στην αυθυπέρβασή του και δεν κατανοεί ότι ετούτη διαπερνάται από το πνεύμα του, τόσο η αντιανθρώπινη υπόσταση θα κυριαρχεί εξαιτίας της έλλειψης αρχών και αξιών. Η απόσταση που έχει να διανύσει για να προσεγγίσει την Ανθρωπινότητά του παραμένει τεράστια.
Ο άνθρωπος θα εκπολιτιστεί όταν συνειδητοποιήσει ότι η Ανθρωπινότητα είναι εκείνη που νοηματοδοτεί τη βιοτή του· ετούτη έγκειται  αναπότρεπτα στη διαρκή υπέρβαση του εαυτού του και στη σύγκλιση των συνθετικών διαστάσεων της ύπαρξής του. Αυτά, όμως, προϋποθέτουν τη γνωσιακή αντίληψη της απελπισίας του.