Το Μεροβίγλι και ο Απόκοσμος Ποιμένας

Ο Αντρέας Κομνηνός, έτσι όπως κάθεται ντάλα μεσημέρι, κάτω απ’ την μεγάλη τέντα του NAUTICACAFFE στην προκυμαία του λιμανιού της ονειρικής γενέτειρας του Αντίπαρος, νοιώθει ξανά το χρόνο να του ανοίγει διάπλατα τις πόρτες των γαλάζιων βραχόκηπων του ένθεου ομηρικού Αιγαίου, και τον ηχητικό χάρτη της γης, να εκπέμπει ηλεκτρομαγνητικές ροές που ακολουθούν τα μεταναστευτικά πουλιά και οι ονειροπόλοι ταξιδιάρηδες για να φτάσουν στον προορισμό τους. Τώρα, στο έμπα της άνοιξης, καθισμένος στο αγαπημένο του στέκι με τον μεγαλύτερο αδερφό του Ανέστη, την αδελφή του Θαλασσιά και τον φίλο του Θοδωρή Τριαντάφυλλο με τον αδελφό του Γιακουμή, πίνουν τα τσιπουράκια τους για τα καλωσορίσματα, και ετοιμάζονται να πάνε παρέα πίσω στα Λιβάδια στον Άγιο Παντελεήμονα, εκεί που το «όνειρο», με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα αδελφού του Ανέστη, έχει γίνει πραγματικότητα. Μόλις λίγες μέρες είχε γυρίσει από την Γαλλία έχοντας στα μπαγκάζια του το πτυχίο του Marinbiologist και Ωκεανογραφίας. Έκανε πέντε χρόνια σπουδές στην όμορφη ιστορική πόλη της Μασσαλίας με μόνο δυο καλοκαίρια διακοπές στην Αντίπαρο σ’ όλο το διάστημα των σπουδών του.

Δυο χρόνια πριν φύγει για τη Μασσαλία είχε γυρίσει από το QuebecCity του Γαλλικού Καναδά ως φοιτητής ορυκτολογίας, όμως ο άτυχος πρώτος εφηβικός έρωτας του, απ’ το χαμό της νεαρής «ποιήτριας με τα τουρκουάζ μάτια» όπως την έλεγαν οι λογοτεχνικοί κύκλοι της χώρας της, τον έκανε να επιστρέψει απογοητευμένος στην Ελλάδα, και ναι αναζητήσει νέους δρόμους και προσανατολισμούς, όπου τον οδήγησαν στην Μασσαλία στο φημισμένο Μεσογειακό Κέντρο Θαλάσσιων σπουδών «Ωκεανίς.»