Λες κι έζησε    στη δοκιμή ενός μέτρου

-«γράψε»,    «σβήσε»,    «μελέτησε»-

για να εμφανισθεί   κάποια μέρα

μ’ ένδυμα επίσημο   -αξιότιμος-

στην απονομή του κορμιού του.

Ίσως περίμενε να σε βρει

Λευκοντυμένη,   δίπλα στον άμβωνα.

«Βλέπω μόνο μια κυριούλα μαυροφορεμένη, σκυφτή,

Που αλλάζει συχνά πυκνά τα κεράκια.    Λείπεις.

Νιώθω τώρα πως όλ’ από μπροστά μου θα σβήσουν»

Ένα σπονδυλωτό έργο διαρθρωμένο σε εννέα ενότητες, μαζί με μια τελική πλακέτα (επίσης διαρθρωμένη σε εννέα υποενότητες) ο Πολίτης έρωτας, είναι το τέταρτο βιβλίο από τον Μανδραγόρα, και τρίτο ποιητικό, του Χρήστου Γιαννακού (γεν.  Αθήνα 1966 με σπουδές στην Αθήνα και το Μάντσεστερ, μέλος της συντακτικής επιτροπής του Μανδραγόρα, έχοντας πολλές κριτικές στο ενεργητικό του). «Ο πολίτης Έρωτας φιλοξενείται στο βίο του. Ζει, σε αδρές γραμμές, κατά τρόπο  που προβλεπόταν. Γεννήθηκε σε οικογένεια μισθωτών. Επέλεξε να δουλέψει ως μισθωτός. [ ] Αναγνωρίζει πως η πορεία είναι πιο ομαλή, όταν αποφεύγονται οι αβέβαιες παρεκκλίσεις. [ ] Ο κύριος Έρωτας διαπιστώνει πως μπορεί να προβλέψει τη ζωή του μέχρι τον βέβαιο θάνατό του.  [ ]».  

Οι λέξεις και τα συναισθήματα διατυπωμένα με ακρίβεια σκηνοθέτη κινούνται πολυεπίπεδα μέσα στον όγκο της συλλογής μπλέκοντας χρώματα μορς, ένα 4όροφο ΦΥΓΕ, αγαπημένα ονόματα-σύμβολα, ύμνο στην πατρίδα, περιδιάβαση στα νησιά, ερωτήματα για την ουσία της ποίησης:

Ο Έρωτας συντάσσει πολιτικό ποίημα

Κι ευθυγραμμίζει κατακορύφως τους στίχους,

Επειδή η διάταξη αυτή ισοδυναμεί

Με την μπάντα του ήχου στο κινηματογραφικό φιλμ.

Μοιάζουν οι λέξεις να γελούν, που δε νιώθω να γράψω, διατυπώνει την αγωνία του ο Χρήστος Γιαννακός υποσχόμενος να μιλήσει για το αισθαντικό άγγιγμά της: «Κι ας μην την έχω συναντήσει ποτέ». Μια ποίηση συνθετική που κινείται σε πολλά επίπεδα τα οποία συν-διαρθρώνουν το τελικό ποιητικό σώμα. Άλλοτε σε ελεύθερο στίχο, άλλοτε σε πεζόμορφη δομή, πάντα με μέτρο ρυθμό η ποίηση λειτουργεί παράγοντας ιδέες, σκέψεις, συναίσθημα.