Στο βιβλίο αυτό, η Σούλα Μπόζη, ύστερα από µια σύντοµη αναδροµή στην ιστορία της ελληνικής διατροφικής παράδοσης, επιστρέφει στην παραµυθένια Πόλη των παιδικών της χρόνων. Ανασυστήνοντας την ατµόσφαιρα µιας ολόκληρης εποχής, θυµάται γεύσεις, συνήθειες, µπαχάρια και µαγειρικές ευωδιές. Και εν τέλει µας προτείνει, για καθεµιά από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, ένα πλήρες πολίτικο µενού ανά εβδοµάδα.

Κάθοµαι στο µαρµάρινο πεζούλι του ξεροπήγαδου, στη µέση ενός ξεχασµένου κήπου, στο κάποτε ελληνικότατο Νιχώρι, µε το βλέµµα καρφωµένο στα βαθυγάλανα νερά –η θάλασσα ήσυχη, ελαφρώς κυµατιστή, καράβια, καραβάκια, ψαροκάικα, τάνκερ πάνε κι έρχονται–, κι εγώ σκέφτοµαι πόσο καθοριστική υπήρξε στη ζωή µου η θάλασσα. Η µατιά µου στα «αντικρινά», στην ανατολική όχθη του Βοσπόρου, µε τα φρεσκοβαµµένα αρχοντικά, τα «γιαλιά» (από τον γιαλό), όπως τα ονοµάζουν οι Τούρκοι, παρατεταγµένα κατά µήκος στην παραλία. Τα υψώµατα του Κανδυλί και τους τριγύρω λόφους κάποτε στόλιζαν µάντρες και µποστάνια, τώρα υψώνονται συγκροτήµατα πολυτελών αρχοντικών, καλή ώρα όπως στο σίριαλ «Χίλιες και µια Νύχτες», για να παραµυθιάζονται όσοι δεν γνωρίζουν… Στην Πόλη κάποτε έφτανε να βγεις στο µπαλκόνι του σπιτιού ή να στρίψεις σε κάποια γωνία του δρόµου για να δεις τον Κεράτιο, την Προποντίδα, τα νησιά ή τον Βόσπορο. Πόση νοσταλγία και τρυφερότητα περιέχουν οι εικόνες και οι µνήµες του τόπου όπου γεννήθηκα και κουβαλάω µέσα µου…