Τη στιγμή που ο Αντώνης ο Τσίχλας, δεκαεφτά χρονών, Σάββατο τον Ιούλιο του 1958, γλίστραγε κι έσκαγε αθόρυβα κάτω στα αμπάρια του πλοίου «ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» που βρισκότανε στα ναυπηγεία του Περάματος για γενική επισκευή, ο Λουκάς είχε και πάλι επίσκεψη από την κυρα-Ζωζώ και την άκουγε για άλλη μια φορά να του λέει για το παιδί που είχε χάσει στη γέννα και που τώρα θα ’χε τη δικιά του ηλικία, ο Νικόλας ανακάτευε μπογιές προσπαθώντας να δώσει χρώμα στα χείλη της Βίβιαν Λι στο «Όσα παίρνει ο άνεμος», ο Νάσος, δεκαοχτώ χρονών, μέσα στον «Πορτοκαλή Ήλιο» ξέγνοιαστος και χαρούμενος ταξίδευε για την Αίγινα, η Ελένη, δεκατεσσάρων χρονών, δάγκωνε ένα μήλο καθισμένη στη θέση της πάνω στον μαντρότοιχο του ορφανοτροφείου, καθώς ο επιστάτης πότιζε τον κήπο και κοίταζε προς το μέρος της, και η κυρα-Δέσποινα, ήσυχη μα ξένη προς τα μελλούμενα, καθότανε μπροστά στη ραπτομηχανή «Σίγγερ» και κάτι έραβε.

Ο Λουκάς, ο Νάσος, ο Αντώνης ο Τσίχλας, ο Νικόλας και ο Βασιλάκης ο Μυταράς μεγαλώνουν μαζί στις φτωχογειτονιές του Πειραιά. Οι δρόμοι τους κάποια στιγμή χωρίζουν με οδυνηρό τρόπο. Όσοι απέμειναν, θα βρεθούν ξανά χρόνια μετά, όταν η αθωότητα θα έχει πια εκπνεύσει. Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, από αυτά που μόνο η ζωή μπορεί να συνθέσει.

O Πέτρος Kυρίμης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1945. Σπούδασε σκηνοθεσία τηλεόρασης και φωτογραφία, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ επαγγελματικά με αυτά. Άρχισε να γράφει από πολύ νέος· στίχους για τραγούδια και ποίηση και, αργότερα, διηγήματα, θέατρο για παιδιά, νουβέλες, μυθιστορήματα. Έγραψε επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Για την ξεχωριστή προσφορά του στον χώρο της τέχνης, τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Βούπερταλ. Στη Γερμανία εργάστηκε για τρία χρόνια ως διευθυντής προγράμματος στο πανευρωπαϊκό ελληνικό ραδιόφωνο «Το Πρώτο» και ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ταχυδρόμος, η οποία διανέμεται σε όλη τη Γερμανία. Από το 2006 έως το 2008 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα. Σήμερα ζει μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας.