Η κυρηναϊκή φιλοσοφία συνδέεται με δύο αρχαίες παραδόσεις: το σωκρατικό κίνημα και τον ελληνικό σκεπτικισμό. Στο σωκρατικό κίνημα ανήκει από ιστορική άποψη, καθώς αποτελεί μία από τις πολλές προσπάθειες των συντρόφων του Σωκράτη και των μαθητών τους να υιοθετήσουν τη σωκρατική ηθική θεώρηση και να μελετήσουν τις συνέπειες που απορρέουν από τις αρχές της διδασκαλίας του. Στη γνωσιολογία, υπάρχουν στενοί φιλοσοφικοί δεσμοί μεταξύ των Κυρηναϊκών και των Σκεπτικών, τόσο των Πυρρώνειων όσο και των Ακαδημαϊκών.

Δεσμοί υφίστανται και με τη σύγχρονη φιλοσοφία, καθώς οι Κυρηναϊκοί εισηγούνται μια μορφή υποκειμενισμού που με κάποιους τρόπους προαναγγέλλει τις καρτεσιανές θεωρήσεις, τις οποίες ενστερνίστηκαν ο Μαλεμπράνς και ο Χιουμ και ανέπτυξε ο Καντ. Ο υποκειμενισμός αυτός συνιστά τη φιλοσοφική βάση του κυρηναϊκού σκεπτικισμού, ο οποίος συνοψίζεται στη θέση ότι μπορούμε να γνωρίσουμε μόνο τις δικές μας εμπειρίες και τίποτε άλλο, ούτε τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου ούτε τους άλλους νόες.

Το βιβλίο επιχειρεί την ανασύσταση της κυρηναϊκής γνωσιολογίας, εξηγεί τους τρόπους με τους οποίους εξαρτάται από τον κυρηναϊκό ηδονισμό, την τοποθετεί στο πλαίσιο του αρχαίου φιλοσοφικού διαλόγου και εξετάζει τις συνδέσεις της με τις νεότερες και τις σύγχρονες γνωσιολογικές θέσεις. Στο Παράρτημα της έκδοσης παρατίθενται στο πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση οι αρχαίες μαρτυρίες για την κυρηναϊκή γνωσιολογία, καθώς και για την ψυχολογία και την ηθική, που άπτονται των θεμάτων τα οποία πραγματεύεται η μελέτη.