"Τα ποιήματα του Θεοφάνη Θεοφάνους είναι σαν φέτες καθημερινότητας κομμένες με το βαμβάκι – και ζητάω συγγνώμη αν η φράση ακούγεται φέηκ, δεν είναι: ο Θεοφάνους έχει κόψει, πολύ μαλακά, κάποιες στιγμές της ημέρας (ή της ζωής) που θέλησε να κρατήσει ζωντανές, και αυτές οι στιγμές έγιναν τα ποιήματά του. Σίγουρα με κόπο, αίμα και ιδρώτα, που όμως δεν φαίνεται – πουθενά δεν φωνάζει «γράφω ποίηση!», απλώς αφήνει τον αναγνώστη να το νιώσει. Η συλλογή του είναι ζωντανή από την αρχή μέχρι το τέλος… και χωρίς να είμαι ειδική στην ποίηση, την εκτιμάω πολύ τη ζωντάνια του γραπτού λόγου. Ειδικά όταν καταφέρνει να χωρέσει σε φέτες."
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Δημοσιογράφος, συγγραφέας


"Ο έρωτας είναι αδέσποτος για τον Θεοφάνη Θεοφάνους κι έρχεται ξαφνικά, ένα βράδυ Σαββάτου με μηχανάκι. Κι όταν αυτό συμβαίνει, βιάζεται τόσο το φως να πλημμυρίσει, που ακουμπά ο ένας στα γόνατα του άλλου χωρίς σουβέρ κάτω από τα μουσκεμένα δάκτυλα."
Δημήτρης Δημητριάδης
Ψυχίατρος, ποιητής
    
"Κάτω από το ποτήρι ο ποιητής κρύβει στίχους ποτισμένους αλκοόλ και έρωτα: έναν έρωτα, όλους τους έρωτες, τον Έρωτα. Θαμώνας από χρόνια ο Θεοφάνης Θεοφάνους στο μονίμως ανοιχτό μπαρ της ποίησης, εκεί άλλωστε γνωριστήκαμε, όπου όλοι τα πίνουμε για να θυμηθούμε και όχι για να ξεχάσουμε – άλλωστε το να τα θυμόμαστε όλα είναι η κατάρα των ποιητών και των ερωτευμένων. Ποίηση από καρδιάς που κρύβει την τρυφερότητά της στον σαρκασμό, στο εύρημα, στο κλείσιμο του ματιού, στα μεθυσμένα λόγια μεταξύ αγνώστων, αλλά ομόαιμων, σε μια μπάρα αργά τη νύχτα…"
Αγγέλα Γαβρίλη
Ιστορικός τέχνης, βιβλιοκριτικός