Το Παιδί είναι δέκα χρονών. Του αρέσουν οι Παράδοξες Ενέργειες και τα Ωραία Πράγματα. Του αρέσει να διαβάζει βιβλία και κόμικς. Του αρέσει η θέα από το παράθυρο του δωματίου του. Του αρέσει που έχει μία μυστική, υπόγεια Αίθουσα Επιχειρήσεων όλη δική του. Του αρέσει να φορά συνεχώς την κίτρινη ρόμπα του, που όμως μοιάζει με μπέρτα υπερήρωα. Και του αρέσει που έχει την άδεια από τη Μαμά να σερφάρει όσο θέλει στον υπολογιστή του.

Η Μαμά λατρεύει το Παιδί, και το Παιδί λατρεύει τη Μαμά του. Οι δυο τους μαζί, και μόνο αυτοί, ξέρουν καλά ένα πράγμα — ξέρουν ποια είναι η μοίρα του Παιδιού, το πεπρωμένο του: να σώσει την ανθρωπότητα και όλο τον πλανήτη από τους Εξωγήινους Κακούς. Τους Εχθρούς. Που μια μέρα —σήμερα, αύριο ή μεθαύριο— θα έρθουν οπωσδήποτε. Και δεν θα έρθουν για καλό. Και θα είναι τρομεροί, αδυσώπητοι και φαινομενικά ανίκητοι …

Γι’ αυτό, το Παιδί πρέπει να είναι προετοιμασμένο. Να ξέρει καλά τα Συνθήματα. Να τρώει το φαγητό του. Να παίρνει όλα τα φάρμακά του. Να ενημερώνει κάθε πρωί την Κλίμακα Πόνου που έχει κρεμασμένη στον τοίχο δίπλα στο κρεβάτι του.

Γιατί αυτό το παιδί είναι —λένε οι γιατροί— άρρωστο. Τόσο πολύ, που δεν μπορεί, δεν του επιτρέπεται να βγει καν από το σπίτι του.

Γιατί αυτό το παιδί είναι διαφορετικό. Είναι ο PowerKid.

Και η ημέρα που θα το αποδείξει σε όλο τον κόσμο έφτασε.