Η μητέρα, η γιαγιά, η έγκυος ξαδέλφη, η λεχώνα κολλητή, η κακοποιημένη θεία, η γεροντοκόρη φίλη της μαμάς, η άπληστη σύζυγος, όλες γυναίκες μίας πόλης «άκοπης και αδιάβαστης» που στέκεται φωτίζοντας τις ιστορίες τους με μια λάμπα δρόμου.
Η συλλογή «Μονά παπούτσια περιπάτου» είναι ιστορίες γυναικών γραμμένες σε δεκαπέντε ποιήματα, είναι σύντομες και αχρείαστες εξομολογήσεις ανθρώπων μόνων που βρήκαν μια σελίδα συντροφιά.