ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

η αδιατάρακτη κοινωνική ειρήνη

είπες

ενώ δοκίμαζες άλλη μια μπάλα παγωτό φιστίκι

στο παραλιακό

ζαχαροπλαστείο

Κι επίσης δεν μου πολυαρέσει η jazzzz

όποτε ακούω στο ραδιόφωνο τις σωστές επιλογές

αρχίζει να βρέχει

και αυτό μου φέρνει υπνηλία

Και μετά θυμάμαι το νορβηγικό πουλόβερ της κυρίας Ν.

που είχε στο κέντρο

ένα πράσινο μοτίβο σαν λαβύρινθο

–maze θα το ονόμαζαν στην αγγλική εξοχή–

με σφιχτοκουρεμένους κάκτους κι ένα παγκάκι

στη μέση της διαδρομής

να ξαποστάσει –αν ποτέ το βρει– ο νικητής

και ύστερα να επιστρέψει –αν μπορέσει– στο ξενοδοχείο

Όταν κοιτάζω το πουλόβερ της κυρίας Ν.

στεναχωριέμαι κάπως

διότι θυμάμαι τον καημένο τον J.T.

που έχασε τα πατήματά του εκείνο το κρύο βράδυ του χειμώνα

κι έπεσε νικημένος στο χορτάρι λιγάκι πριν τον βρει η Άνοιξη

Μακάρι να ήμασταν σε ένα παράθυρο

να παρακολουθούσαμε τη σκηνή

θα τον είχαμε σώσει

ή τουλάχιστον η ματιά μας

θα τον είχε κάπως συμπονέσει

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Παναγιώτης Βογιατζής γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Ζει στο Λουξεμβούργο.Αυτή είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του