Οι γλώσσες που διαθέτουν μεγαλύτερο πλούτο λεκτικών και συντακτι‐
κών μορφών για να εκφράσουν, έστω και κατά προσέγγιση, τα νοήματα
που αναπτύσσονται μέσα στο κλίμα του ευρωπαϊκού κόσμου, είναι οι
κλασσικές γλώσσες, η αρχαία ελληνική και η λατινική. Γι’ αυτό αποδίδουν
με μεγαλύτερη προσέγγιση την ουσία των νοημάτων και είναι οριστικότε‐
ρες οι διατυπώσεις των. Και γι’ αυτό, μαθαίνοντας τις γλώσσες αυτές, μα‐
θαίνει κανείς και να σκέπτεται ακριβέστερα και να εκφράζει τη σκέψη του
κυριολεκτικότερα και συνοπτικότερα.
Κ. Τσάτσος